Οι φόβοι μιας μαμάς

Από την μέρα που γεννήθηκε ο γιός μου έως και σήμερα, όταν οι σκέψεις μου οργιάζουν και οι φόβοι μου στήνουν χορό στο μυαλό μου, καταβάλω όλες μου τις δυνάμεις να το αποβάλλω.
Πρωί μεσημέρι βράδυ οι φοβίες δεν έχουν ωράριο
Είναι φορές που τα πάω περίφημα και είναι και άλλες.....
Είναι στιγμές που απλώς τρέχω στο δωμάτιο του καθώς εκείνος κοιμάται γλυκά,πανικόβλητη να δω αν αναπνέει , μόλις σιγουρευτώ πέρα απο το αίσθημα της ανακούφισης εχω και το αίσθημα της τρελής!
Όταν άρχισε για πρώτη φορά να φεύγει μόνος του απο την κούνια κάποια βραδιά σκεφτόμουν τι θα γίνει αν....
 Αν ανοίξει κάποια ντουλάπα αν βρει κάτι που ειναι άκρως επικίνδυνο, κάποιο σαμπουάν κάποιο απορρυπαντικό και τι θα γίνει αν το ανοίξει....μέχρι που τα μάζεψα όλα και ησύχασα.
Αν σηκωθεί και ανοίξει μπαλκονόπορτα και βγει έξω και γω κοιμάμαι και δεν τον ακούσω ...
Μέχρι που πήρα ασφάλειες και ησύχασα...
Ύστερα άρχισα να σκέφτομαι τι θα γίνει αν γίνει σεισμός,κάποια βραδιά που η σκέψη μου έχανε τον έλεγχο επερνα το παιδί αγκαλιά και το έφερνα στο κρεββάτι μου.
Τελικά ξημέρωνε όλα ήταν καλά και τότε γελουσα μόνη με την τρέλα μου.
Όταν ξεπέρασα τις ανασφάλειες του ύπνου ήρθαν αυτές του ξύπνιου....
Να μπαίνεις στο μπάνιο ενώ το παιδί κοιμάται και εκει που ανοίγεις το νερό και βάζεις το πρώτο χέρι σαμπουάν ακούς κλάματα ουρλιαχτά, πανικός κλείνεις τη βρύση ...απόλυτη ησυχία...φυσικά όταν το νερό ανοίγει πάλι ξανά οι ίδιοι ήχοι.....μέχρι που κάνεις οτι δεν ακούς για να τελειώσεις επιτέλους το μπάνιο σου.
Το ίδιο φυσικά με τους ήχους συμβαίνει και με το πιστολάκι......ανοίγεις ακούς φωνές , κλείνεις ησυχία.
Και όταν είναι ξύπνιος...... μην χτυπήσει, μην γλιστρήσει μην πέσει.....
Είναι και οι σκέψεις του αυτοκινήτο...έδεσα καλά την ζώνη; Και αν την λύσει και δεν το πάρω χαμπάρι;
Μήπως τρέχω, είναι ασφαλές το αμάξι μου;
Είναι οι σκέψεις της βόλτας... μη σου ξεφύγει από το χέρι πεταχτεί στον δρόμο. Μην αφήσει το χέρι σου,μην χαθεί...και πολλά τέτοια κακά σενάρια.
Δεν θα μιλήσω για το ποδήλατο.....με τρομάζει.....
Να τρέμεις μην αρρωστήσει, μην κολλήσει τίποτα, μην πάθει κάτι η υγεία του.
Όπου κουνάω το κεφάλι μου λες και μπορώ να τιναξω τις σκέψεις μου.
Γενικά το μυαλό μιας μάνας όλο Αν και Αν είναι ....
Οι σκέψεις κρύβονται σε ενα ντουλαπάκι του μυαλού, η πόρτα όμως πάντα είναι μισάνοιχτη.
Έτσι οι σκέψεις και οι φόβοι καμία φορά μπορεί να βγαίνουν απο κει μέσα.
Ή είμαι η μόνη τρελή η είμαστε πολλές?
Δεν ξέρω, πάντως οταν δεν σκέφτομαι η αλήθεια είναι ότι περνάω καλύτερα.
Χρόνο με τον χρόνο οι φοβοι αλλάζουν , μεγαλώνουν. Ή που το συνηθίζεις  και ζεις  με αυτές , ή που τρελαίνεσαι.
Και καλά τώρα που κοιμάται στην ζεστασιά της αγκαλιάς σου, που τα χέρια σου είναι προέκταση του...Μετά όταν μεγαλώσει;;
Αρε μάνα και μου το έλεγες...Όταν θα γίνεις μαμα τότε θα με καταλάβεις!
Αν σε κατάλαβα λέει....
Και κάτι ακόμα έλεγες...η μάνα μαζί με το παιδί γεννάει και φόβο......
Πολύ φόβο μαμά, πολύ !
Πόσα εχεις περάσει και εσύ μέχρι να μας μεγαλώσεις; Και ακόμα ανησυχείς μαμα μου!
Δεν υπάρχει κανένα γυάλινο μπουκάλι να κλείσεις μέσα τις σκέψεις σου μαμά;;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.