ΑΤΑΞΙΕΣ Νο 110

Είναι νωρίς το απόγευμα..... να κάνω χιλιάδες πράγματα για να προλάβω όλες τις εκκρεμότητες της ημέρας.
Ενημερώνω το γλυκό μου παιδάκι ότι σε λίγο θα βγούμε έξω για δουλειές......

-Μαμά να παίξω λίγο  στο δωμάτιο σου?

(Αν τον κοιτάω καχύποπτα γιατί συνήθως δεν ρωτάει με τέτοιο ύφος) απαντώ...

-Ναι παιδί να παίξεις.....

-Γιούπι .......ακούω και κλείνει η πόρτα.....

Μέσα σε δέκα λεπτά μπαίνω περίπου 8 φορές μέσα για να δω τι ακριβώς κάνει.....μέχρι στιγμής όλα καλά.....χοροπηδάει στο γνωστό τραμπολίνο-κρεββάτι...

Αφήνω ανοιχτά για να ακούω και να βλέπω φυσικά 

Μη χοροπηδάς ..πρόσεχε....μην πετάς μαξιλάρια....μη...μη....παίξε στο δωμάτιο σου για λίγο...Καθώς λοιπόν πηγαίνω πέρα δώθε, μαζεύω πιάτα ρούχα  και αμέτρητα ψίχουλα από το πάτωμα.Ξαφνικά σιωπή......Επιστρέφω στην κρεβατοκάμαρα γιατί παιδί και σιωπή δεν ταιριάζουν....
Καθώς πλησιάζω βλέπω  τον μικρό να βγαίνει από το δωμάτιο μου  και κατευθύνεται στο δικό του, ξεκινάει να παίζει ήρεμα!!!

Κάτι δεν παει καλά σκέφτομαι και πολύ καλά κάνω!.....Μπαίνω στο δωμάτιο......δεν έχω λόγια δεν έχω υπομονή δεν έχω κουράγιο! Στέκομαι εκεί και φαντάζομαι να με παίρνουν με εκείνη την άσπρη στολή που κουμπώνει από πίσω.....

Το φωτιστικό αντι για δυο καλώδια κρέμεται σε ένα!Το κρεββάτι η μάλλον αυτό που είχε πάνω το κρεββάτι σεντόνια μαξιλάρια είναι καταχωνιασμένα σε μια γωνία.Τα κάδρα που είναι κρεμασμένα πάνω από το κρεββάτι δεν έχουν πια καμία συμμετρία.

Στέκομαι.....παίρνω μια βαθιά ανάσα.....άλλη μια.....άλλη μια....τότε ένα σωρό από σκέψεις τρυπάνε το μυαλό μου. Συνειδητοποιώ την επικινδυνότητα καθώς ξανακοιτάω  το φωτιστικό.....

Υστέρα αναρωτιέμαι με πόση δύναμη πέταξε το μαξιλάρι για να γίνει αυτό?Και πότε αφού κάθε δυο λεπτά ήμουν εκεί....

Υστέρα σκέφτομαι πως δεν ξέρω πως να αντιδράσω......

ΜΑΜΑ -ΠΑΙΔΙ 0-1

Τελικά για να βρω χρόνο να ηρεμήσω του δείχνω τα χάλια του δωματίου μου τον βάζω να κάτσει   στο δικό του δωμάτιο μέχρι να γυρίσει ο μπαμπάς....Δεν θυμάμαι πια ακριβώς τι του είπα.

Τον κοιτάω από την μπαλκονόπορτα κρυφά ....κάθεται και παίζει με τα lego. Φτιάχνω λίγο καφέ κοιτώντας το κενό.Υστέρα  πηγαινοέρχομαι να φέρω σε μια κατάσταση την βομβαρδισμένη μου κρεβατοκάμαρα.....

Μιας και το δικό του δωμάτιο δεν κρύβει "κίνδυνους" τον αφήνω για 5 λεπτά να πιω μια γουλιά καφέ...Κάτι όμως με οδηγεί στο  δωμάτιο του.Ανοίγω την πόρτα... είμαι ακριβώς στην ίδια φάση με πριν ....δεν μπορώ να μιλήσω .....ότι περιέχει η ντουλάπα και γενικά το παιδικό δωμάτιο είναι στο πάτωμα σε σωρούς από βουνά παιχνιδιών....και μερικές καλλιτεχνικές πινελιές στους τοίχους σε πράσινο χρώμα....Και σε αυτήν την κατάσταση παίρνω το παιδί μου για να προλάβω ένα σωρό πράγματα!

ΜΑΜΑ ΠΑΙΔΙ 0-2

Είμαι η Ρεγγίνα και είμαι καλά σήμερα πάλι δεν μου φόρεσαν εκείνη την λευκή στολή!
Μάχη ή ένδειξη διαμαρτυρίας......ο λόγος....η μαμά έπιασε δουλειά! Μέχρι την προσαρμογή έχω μέλλον...