Τρεις μήνες!
Πέρασαν κιόλας τρεις μήνες απο εκείνο το μαγιάτικο απόγευμα της Κυριακής που περίμενα πως και πως να δω την αδερφή μου. Είχε μόλις βγει απο το νοσοκομείο απο μια επέμβαση και μετρούσα τις ώρες για την δω. Αν και απο το πρωί ήξερα ότι η ώρα της γέννησης του δεύτερου γιού μου πλησιάζει.
Και για την ακρίβεια μιλούσα για την ίδια μέρα.
Εννέα και μισή το βράδυ αποφάσισα να πάρω τον γιατρό μου. Παρά ήταν πολλές οι ενοχλήσεις. Στις δέκα ήμουν ήδη στο μαιευτήριο δώδεκα παρά δέκα έσπασαν τα νερά...
Ένας τοκετός όπως τον ήθελα...ήρεμος και δυνατός ταυτόχρονα..μέχρι που στις μια και είκοσι μετά τα μεσάνυχτα αντίκρισα τον δεύτερη μου αγάπη...!
Η πρώτη επαφή και το πρώτο κλάμα τόσο δυνατό που με έκανε και εμένα να δακρύσω.
Ενα φιλί για καλωσόρισμα...Δεύτερη φορά μαμά! Τι όμορφο συναίσθημα..
Ύστερα η πρώτη επαφή με τον μεγάλο αδερφό!
Μετά δύο μέρες στην ΜΕΝΝ...
Ύστερα οι πρώτες σαράντα μέρες...Όσο δύσκολες και αν ήταν πέρασαν και μου άφησαν μια γλυκόπικρή γεύση.
Αλλά είναι κάτι που δεν θα ήθελα να αναλύσω τώρα..Ίσως σε ενα άλλο κείμενο..
Τρεις μήνες λοιπόν ευτυχίας...Ενα ακόμα μωρό που τόσο ήθελα.
Ενα του χαμόγελο αρκετό για να με στείλει στα ουράνια...
Ένας μικρός χαχας..έτσι τον λέω αφού γελάει με τα πάντα!
Τρεις μήνες μητρότητας που με άλλαξαν...
Μου φαίνεται τόσο περίεργο που αυτός ο μικρός άνθρωπος μου εμπνέει τόση ηρεμία...
Το πάζλ της οικογένειας μου συμπληρώθηκε...αν και βαθιά μέσα μου με πιάνω να φλερτάρω με την ιδέα ενός ακόμα παιδιού..!!
Και να φανταστείς ότι κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ορκιζόμουν ότι δεν θα ήθελα άλλο, πως δύο είναι αρκετά!
Πόσα πολλά κρυμμένα συναισθήματα βρίσκονται πίσω απο την κούραση, την εξάντληση, την φασαρία την ακαταστασία,
Πόσα πολλά πράγματα μπορεί να σε γεμίσουν τα παιδιά.
Πολλές φορές γελάμε για κάποιους χωρίς νόημα, για ενα δα μικρό χαμόγελο.. για τόση δα μικρή γκριμάτσα.
Περνάει ο καιρός τρέχει και η εμμονή μου με τον χρόνο μου υποδεικνύει πόσο μάταιο είναι να ασχολούμαι μαζί του.
Τον έχω αγκαλιάσει όχι τόσο σφιχτά όσο θα ήθελα...μοιάζει ναναι ακόμα τόσο εύθραυστος.
Θηλάζει με κοιτάει, τα μάτια του βγάζουν σπίθες αγάπης...
Πόσο απολαμβάνω αυτή την "εξάρτηση" που έχουμε ο ένας με τον άλλον.
Μόνο ευγνώμων νιώθω για όσα έχω και για όσα αισθάνομαι.
Μια σταλιτσα άνθρωπος, που ήρθε και να μας γέμισε ελπίδα, μας έδωσε ξανά την ευκαιρία να γευτούμε αυτή την υπέροχη περίοδο ενός νεογέννητου που ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα απο σένα!
Μας έδωσε έναν ακόμα λόγο να χαμογελάμε γεμάτοι αγάπη και ευτυχία.
Μα τι τυχερή που είμαι...Έναν άνδρα παντρεύτηκα και βρέθηκα με τρεις..!
-Αδελφουλη...καλημελαααα
Τον πλησιάζει, το βλέμμα μου καρφώνεται πάνω τους.
Ο μικρός τον βλέπει και αρχίζει να τον κοιτάει στα μάτια..τα χέρια και πόδια προδίδουν χαρά!
-Εγώ είμαι ο αδελφουλης του λέει παρε ενα φιλί συνεχίζει...
Σμουτς
-Μαμά μου γελάει μάλλον εμένα ήθελε να δει!
-Είμαι σίγουρη μωρό μου!
-Μαμά τώρα πόσο μηνών έγινε ο μπέμπης μου;
-Τριών μηνών...
-Δηλαδή είναι μεγάλος τώλα μαμά! Εγω είμαι πέντε...
-χρόνων πέντε μωρό μου , αλλά πάνω στον ενθουσιασμό του δεν με ακούει!
Και για την ακρίβεια μιλούσα για την ίδια μέρα.
Εννέα και μισή το βράδυ αποφάσισα να πάρω τον γιατρό μου. Παρά ήταν πολλές οι ενοχλήσεις. Στις δέκα ήμουν ήδη στο μαιευτήριο δώδεκα παρά δέκα έσπασαν τα νερά...
Ένας τοκετός όπως τον ήθελα...ήρεμος και δυνατός ταυτόχρονα..μέχρι που στις μια και είκοσι μετά τα μεσάνυχτα αντίκρισα τον δεύτερη μου αγάπη...!
Η πρώτη επαφή και το πρώτο κλάμα τόσο δυνατό που με έκανε και εμένα να δακρύσω.
Ενα φιλί για καλωσόρισμα...Δεύτερη φορά μαμά! Τι όμορφο συναίσθημα..
Ύστερα η πρώτη επαφή με τον μεγάλο αδερφό!
Μετά δύο μέρες στην ΜΕΝΝ...
Ύστερα οι πρώτες σαράντα μέρες...Όσο δύσκολες και αν ήταν πέρασαν και μου άφησαν μια γλυκόπικρή γεύση.
Αλλά είναι κάτι που δεν θα ήθελα να αναλύσω τώρα..Ίσως σε ενα άλλο κείμενο..
Τρεις μήνες λοιπόν ευτυχίας...Ενα ακόμα μωρό που τόσο ήθελα.
Ενα του χαμόγελο αρκετό για να με στείλει στα ουράνια...
Ένας μικρός χαχας..έτσι τον λέω αφού γελάει με τα πάντα!
Τρεις μήνες μητρότητας που με άλλαξαν...
Μου φαίνεται τόσο περίεργο που αυτός ο μικρός άνθρωπος μου εμπνέει τόση ηρεμία...
Το πάζλ της οικογένειας μου συμπληρώθηκε...αν και βαθιά μέσα μου με πιάνω να φλερτάρω με την ιδέα ενός ακόμα παιδιού..!!
Και να φανταστείς ότι κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ορκιζόμουν ότι δεν θα ήθελα άλλο, πως δύο είναι αρκετά!
Πόσα πολλά κρυμμένα συναισθήματα βρίσκονται πίσω απο την κούραση, την εξάντληση, την φασαρία την ακαταστασία,
Πόσα πολλά πράγματα μπορεί να σε γεμίσουν τα παιδιά.
Πολλές φορές γελάμε για κάποιους χωρίς νόημα, για ενα δα μικρό χαμόγελο.. για τόση δα μικρή γκριμάτσα.
Περνάει ο καιρός τρέχει και η εμμονή μου με τον χρόνο μου υποδεικνύει πόσο μάταιο είναι να ασχολούμαι μαζί του.
Τον έχω αγκαλιάσει όχι τόσο σφιχτά όσο θα ήθελα...μοιάζει ναναι ακόμα τόσο εύθραυστος.
Θηλάζει με κοιτάει, τα μάτια του βγάζουν σπίθες αγάπης...
Πόσο απολαμβάνω αυτή την "εξάρτηση" που έχουμε ο ένας με τον άλλον.
Μόνο ευγνώμων νιώθω για όσα έχω και για όσα αισθάνομαι.
Μια σταλιτσα άνθρωπος, που ήρθε και να μας γέμισε ελπίδα, μας έδωσε ξανά την ευκαιρία να γευτούμε αυτή την υπέροχη περίοδο ενός νεογέννητου που ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα απο σένα!
Μας έδωσε έναν ακόμα λόγο να χαμογελάμε γεμάτοι αγάπη και ευτυχία.
Μα τι τυχερή που είμαι...Έναν άνδρα παντρεύτηκα και βρέθηκα με τρεις..!
-Αδελφουλη...καλημελαααα
Τον πλησιάζει, το βλέμμα μου καρφώνεται πάνω τους.
Ο μικρός τον βλέπει και αρχίζει να τον κοιτάει στα μάτια..τα χέρια και πόδια προδίδουν χαρά!
-Εγώ είμαι ο αδελφουλης του λέει παρε ενα φιλί συνεχίζει...
Σμουτς
-Μαμά μου γελάει μάλλον εμένα ήθελε να δει!
-Είμαι σίγουρη μωρό μου!
-Μαμά τώρα πόσο μηνών έγινε ο μπέμπης μου;
-Τριών μηνών...
-Δηλαδή είναι μεγάλος τώλα μαμά! Εγω είμαι πέντε...
-χρόνων πέντε μωρό μου , αλλά πάνω στον ενθουσιασμό του δεν με ακούει!
Δεν υπάρχουν σχόλια: