ΤΑ ΝΥΧΤΟΠΕΡΠΑΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΡΕΒΒΑΤΙΟΥ!

Όσο εξαντλητική και να ναι μια μέρα θέλω λίγο χρόνο όταν ξαπλώσω  στο κρεββάτι .
Λίγο να κάνω τον απολογισμό της ημέρας, λίγο να ονειρευτώ κάτι καινούριο για το αύριο.
Κάτι να θυμηθώ, η κάτι να ξεχάσω!
Καθώς παρασέρνομαι από τις σκέψεις που συνεχώς αλλάζουνε ρυθμό στο κουρασμένο μου μυαλό, το σώμα αρχίζει και παραδίνεται, όπου να ναι θα παραδοθεί και ο νους...
Και εκεί που ο γλυκός ύπνος έρχεται επιτέλους να σε πάρει αγκαλιά, ακούς βήματα...
Πετάγεσαι , το κατώφλι της πόρτας περνάει μια μικρή σκιά που με γρήγορες κινήσεις σκαρφαλώνει στο κρεββάτι και φωλιάζει στην αγκαλιά σου!
Η γλυκύτητα του ύπνου έφυγε άλλα η γλυκύτητα της μοναδικής αυτής μυρωδιάς είναι εκεί.
Το νιώθω από την ανάσα του, κοιμάται πιο ήρεμα.  
Και κάπου εκεί που ξανά όμορφες σκέψεις έρχονται στο μυαλό σου,  αγκαλιάζεις με τόση τρυφερότητα το μωράκι σου.
Υστέρα έρχονται και να άγχη...φοβίες....σκέψεις....σκέψεις.....
Προσπαθείς να τα διώξεις όλα ,να καθαρίσεις από όλα και να κοιμηθείς.
Το κορμί σου βρίσκεται στην άκρη του κρεβατιού,δίπλα στο πρόσωπο σου οι πιο γλυκές πατούσες....
Προσπαθείς να βολευτείς σε μηδέν χώρο,  κοιτάς το ρολόι η ώρα τρεις....κομίσου λες στον εαυτό σου.
Τι και αν δεν περισσεύει χώρος στο υπέρδιπλο κρεββάτι σου.
Μέσα στον ύπνο σου έχεις μάθει πια να τραβάς τα σκεπάσματα μην κρυώνει, όλες σου σχεδόν οι αισθήσεις είναι ξάγρυπνες για να φροντίσεις και την νύχτα το παιδί σου.
Το πρωί σε ξυπνάει το ανθρωπάκι σου,με λίγες αγκαλιές προσπαθείς να κερδίσεις χρόνο.....
Το σώμα σου πονάει παντού, είσαι  πιασμένη.. η ώρα είναι μόλις οχτώ!!
Σέρνεσαι μέχρι την κουζίνα βάζεις καφέ στο μπρίκι ,γάλα στο άλλο μπρίκι.
Κοιτάς το σαλόνι ...
Μαξιλάρια και εκεί, φαίνεται πως κάποιος ακόμα νυχτοπερπατάει γιατί δεν βολεύεται!
Χτυπάει το τηλέφωνο...
Καλήμερα λες νυσταγμενα
Δεν έχω κοιμηθεί...είμαι πιασμένος , δεν βολεύει ο καναπές μου λες
Χα χα, ούτε το κρεββάτι  απαντώ..
Μέχρι πότε θα γίνεται αυτό ρωτάς.
Θα μεγαλώσει γρήγορα αγάπη μου,  μετά πάλι οι δυο μας θα μαστέ....
Ελπίζω να μην βιάζεται απαντάς....
Και είμαι σίγουρη ότι τεντώνεις και συ το κουρασμένο σου κορμί..... 

Φυσικά όλοι μας οι πόνοι  περνάνε όταν σε ρωτάω " γιατί έρχεσαι τα βράδια μωρό μου"
γιατί σας αγαπάω μαμά είμαστε οικογένεια!  απαντάς......