Ένας χρόνος μαζί!

Αναμνήσεις είναι οι μνήμες οι εικόνες οι μυρωδιές που αποθηκεύονται στο μυαλό. Υπάρχουν κάπου στο υποσυνείδητο σου. 

Χτες πέρασα τυχαία από τον ίδιο δρόμο που ένα χρόνο πριν έτυχε να χρειαστεί να πάω πολλές φορές.

Τα χρώματα του ουρανού, το γεγονός ότι ήμουν με τον άντρα  μου πάνω στη  μηχανή μόνοι μας, όπως πέρυσι ... ξαφνικά με πλημμύρισαν τόσες αναμνήσεις. Η φωτεινή πινακίδα του μαιευτηριου με έκανε να ακούσω εκείνα τα λόγια που μου είχε πει ο γιος μου όταν αφησαμε το μωρό στην ΜΕΝΝ.
"Μαμά στο νοσοκομείο καρδουλα είναι ο μπέμπης; Μην κλαις είναι το νοσοκομείο της αγάπης."
Σε μία στιγμή τόσες αναμνήσεις... 
Τόσα συναίσθημα τα οποία θα μείνουν μέσα μου. Να τα θύμαμαι στοργικά.
Ένας χρόνος λοιπόν, ο πρώτος, ο πιο τρυφερός. Ένα τόσο δα μικρό αγόρι που ήρθε για να μου θυμίσει ξανά ότι θαύματα γίνονται. Ότι η μητρότητα είναι κάτι τόσο δύσκολο και συνάμα σπουδαίο. 

365 μέρες και νύχτες κύλησαν αφήνοντας μου μια,αίσθηση ατελείωτης αγάπης.
Μια αίσθηση κόπωσης,με αρκετό ξενύχτι, άγχος. Όμως θα το έκανα ξανά και ξανά.
Ματάκια σαν σπίρτο αναμμένο, χαμόγελο που σχηματίζει λακακι. Ενα μικρο ανθρωπάκι με έμαθε να γίνομαι ακόμα καλύτερη στον ρόλο μου.
Θυμάμαι σαν χτες την στιγμή που ο γιατρός τον ακούμπησε στην αγκαλιά μου. Το πρώτο σου κλάμα, δυνατό και διαπεραστικό. Καλώς ήρθες σου ψιθύρισα καθώς προσπαθούσα να σου δώσω το πρώτο σου φιλί.
Αμέτρητα συναισθήματα, αμέτρητες στιγμές χαράς και ευτυχίας.
Ατελείωτες αγκαλιές...απέραντη αγάπη..
Ο πρώτος χρόνος τελικά κύλησε πολύ πιο γρήγορα από τι περίμενα!! Ξανά ζω τα πάντα από την αρχή.. Απολαμβάνω περισσότερο κάθε τι καινούργιο.. Πέφτω σε αντιφάσεις..Από την μία ακούω μαμά να σου πω κάτι.. μαμά θέλω παγωτό μαμά  έλα λίγο σε φάση που  πολλές φορες νευριάζω,  και από την άλλη ακούω πρώτη φορά από σένα την λέξη μαμά και πετάω στα σύννεφα! 

Νιώθω τύψεις μίας και δεν έχω κατορθώσει να γράψω σχεδόν τίποτα για σένα μικρο μου... Ενα τετράδιο και αυτό με τις μισές σελίδες άδειο! Γέμισα όμως την ψυχή μου με συναισθήματα που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε ενα χαρτί.
Θυμάμαι όμως κάθε λεπτομέρεια.. Από την στιγμή της γέννησης σου, την στιγμή που χρειάστηκε να σε αφήσω στην ΜΕΝΝ. Τον πόνο που ένιωσα. Θυμάμαι τα βράδια που άυπνη και κουρασμένη σε κρατούσα σφιχτά ξέροντας πως οι στιγμές αυτές κρατάνε λίγο, ξέροντας πόση ανάγκη έχεις την αγκαλιά μου.
Ακόμα το ίδιο κάνω και ας λένε ότι σε κακομαθαινω...ξέρω όμως πως ο χρόνος πάει μόνο μπροστά και κάθε λεπτό που περνάει γίνεσαι όλο κ πιο μεγάλος. Δεν χορταινω όλη αυτή την φάση του μωρού....
Ξέρω πως αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που δεν θα μαι χρειάζεσαι πια για να κοιμιζω στην αγκαλιά μου. Δεν θα με χρειαζεσαι για να σε κρατώ μην πέσεις..
Δεν θα γεμίζουν δάκρυα τα μάτια σου όταν θα χάνομαι από το οπτικό σου πεδίο. Θα μεγαλώσεις  κ δεν θα είσαι πια εξαρτημένος από μένα.
Ένας χρόνος από στιγμές... Ένας χρόνος που ένιωσα ολοκληρωμένη. Ένας χρόνος προσαρμογής για όλους. Η ζωή μας μπήκε σε ρυθμούς. Τρελούς ρυθμούς  δεν ειναι ολα γαλήνια. Υπάρχουν πολλές στιγμές τρέλας στιγμές πού θέλω έστω πέντε λεπτά ηρεμίας. Όμως δεν θα άλλαζαν τίποτα.

Λατρεύω το απίστευτο δέσιμο που έχετε με τον αδερφό σου. Τρελαίνομαι όταν κοιτάτε ο ένας τον άλλον και γελάτε. Τρελαίνομαι όταν τεντώνεις τα μικρά σου για να σε πάρω αγκαλιά. Νιώθω σημαντική όταν σε παίρνει ο ύπνος στην αγκαλιά μου. Νιώθω ολοκλήρωση όταν γινόμαστε μία μάζα από αγκαλιά και οι τεσσερις εκτιμοντας ακόμα περισσότερο την αξία της οικογένειας. 

Λατρευω το πονηρό χαμόγελο σου, λατρεύω τις χοντρές σου πατούσες.
Λατρεύω κάθε τι πάνω σου.
Νιώθω ευγνωμοσύνη για ότι έχω.
Χρόνια πολλά μικρο μου αγόρι... Και η ευχές μου περιέχουν όλα τα καλά τούτου του κόσμου... Σ αγαπώ και εσένα ως το άπειρο άπειρες φορές μωρό μου.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.