Ένα απόγευμα σαν τα άλλα μου!!




Να πρέπει να πας στα μαγαζιά...
Οκ! Βάζεις το κραγιόν σου, ο κοτσος της τρελής, μία πάνα ένα νερό μια μπανάνα.
Κυνηγάς τα παιδιά να βάλουν παπούτσια, μπουφάν.
Κλειδιά κινητό πορτοφόλι  τσάντα πάμε.
Κατεβαίνεις στο αυτοκίνητο,να βάλεις τα παιδιά στα καρεκλακια τους  στο διπορτο αυτοκίνητο σου,  να βάλεις στο πορτ παγκαζ το καρότσι.
Στο πορτ παγκαζ υπάρχουν και μερικά ξεχασμένα ξύλα για το τζάκι, που δεν ξεφορτωσες.
Ο μεγάλος σε όλο τον δρόμο σου μιλάει ακατάπαυστα.
Ο μικρός σε κάθε φανάρι κλαίει και χτυπάει με τα ποδαράκια το κάθισμα σου.
Ο μεγάλος συνεχίζει να σου μιλάει.
Ο μπροστινός στρίβει χωρίς φλας.
 Θες ναβρισεις αλλά δεν είσαι μόνη!
Παρκάρεις. Βγαίνεις από το αυτοκίνητο, βγαζεις καρότσι. Σκύβεις να βγάλεις τα παιδιά.
 Ο μικρός έχει βγάλει παπούτσια.
Το ένα το βλέπεις ψάχνεις το δεύτερο. Ο μεγάλος που ξέρει πια να λύνεται μονός του κάθεται στην θέση του οδηγού και γελάει με τα καμώματα του αδερφού του.
Τελικά κλειδώνες αυτοκίνητο...ο μικρός στο καρότσι ο μεγάλος δίπλα σου.
 Ή τσάντα σου, το τσάντακι με πάνες μπανάνα νερό μωρομαντιλα.
Όλα υπό έλεγχο.
Μπαίνεις στο καταστήματα....
Ο μικρός τραβάει τα ρούχα που βρίσκει μπροστά του
Ο μεγάλος κρύβεται πίσω από αυτά. Τα νεύρα σου βαρανε κόκκινο....
Αλλά ψώνια με παιδιά δεν πηγές να κάνεις κυρία μου;
Σιωπή τώρα.
 Λίγη ώρα μετά ο μικρός ουρλιάζει στο καρότσι, ο μεγάλος πειναει αλλά δεν θέλει μπανάνα.
Διψαει επίσης, βγαζεις το νερό μικρός τον βλέπει και κλαίει γιατί θέλει και εκείνος νερό.
Βγαίνεις σαν κυνηγημένη από το κατάστημα.
Απέναντι ένα μαγαζί με καφέ και τυρόπιτες.
Θες απεγνωσμένα έναν καφέ.
Μαμά πεινάω λεει ο μεγάλος.
Μαμαααααα ακούγεται από το καρότσι.
Ο μικρός δεν φοράει ούτε παπούτσια ούτε κάλτσες.
 Προσπαθεί απεγνωσμένα να βγει από το καρότσι.
Περνάς απέναντι μετά δυσκολίας μιας και ή διάβαση πεζών δεν ισχύει στον κ.ο.κ
Παίρνεις κάτι να φάει ο μεγάλος και έναν καφέ...
Παρακαλάς μέσα σου μιας και τρώνε να πιεις έστω μία  τζουρα από τον καφέ σου.
Λίγη ώρα μετά ο μικρός θέλει αυτό που τρώει ο μεγάλος,  όμως ο μεγάλος πειναει πολύ και δεν θέλει να μοιραστούν το φαγητό του.
Ο μικρός είναι πλέον αγκαλια μου.
Ο καφές μου είναι στο καρότσι. Οι τσάντες κρέμονται.
Ο μεγάλος θέλει τουαλέτα. Ο μικρός δεν ξέρω τι θέλει, εγώ θέλω να κλάψω.
Κρατώ με ένα χέρι το μωρό ,το άλλο το καρότσι.
Φτανω ιδρωμενη στο αμάξι.
Ο μεγάλος δεν μπορεί να βάλει την ζώνη του, το μωρό χτυπιέται.
Εσένα σου λείπει οξυγόνο!
Τακτοποιω παιδιά, τσάντες, καρότσι.
Και τον αραιωμένο μου καφέ μιας και ο πάγος έλιωσε.
Ή κατάσταση στην επιστροφή ίδια ο μεγάλος μιλάει, ο μικρός γκρινιάζει.
Πάμε σουπερμάρκετ. Παρκάρισμα , βγάλε τα παιδιά από τα καρεκλακια από το διπορτο αυτοκίνητο σου!
 Στο σουπερμάρκετ ο μεγάλος θέλει τα πάντα σχεδόν.
Ο μικρός θέλει να τον αφήσω κάτω να περπατήσει μόνος του.
Παίρνω τρία πράγματα εξηγώντας για πολλαπλή φορά γιατί δεν παίρνουμε  όλα αυτά που θέλουμε..!
Φτάνεις ταμείο, ο μικρός θέλει να πιάσει τις τσίχλες, ο μεγάλος βρίσκει ευκαιρία  τις αποκτήσει!
Μαμά μόνο αυτές θέλω.
Ή κυριούλα αδιευκρίνιστης ηλικίας με ρόζ γυαλιστερό κραγιόν στα χείλη κραταει ένα γάλα...
Έχω μόνο αυτό να περάσω; Με ρωτάει με θράσος!
Δεν απαντώ.....
Τις δίνω την σειρά μου.
Ή ταμίας με κοιτάει.
Τα παιδιά  συνεχίζουν τα ίδια!
Βγαίνω από το σούπερ μάρκετ. Να βάλω τα παιδιά στα καρεκλακια κ.τ.λ.
Φτάνοντας σπίτι ο μεγάλος βλέπει δυο φίλους του.
Μαμά να κάνω λίγο ποδήλατο με τούς φίλους μου;
Βγάζω τα παιδιά από το αυτοκίνητο. Παίρνω τσάντα, νερό μωρομαντιλα.
Βγάζω ποδήλατο . Ο μικρός τρέχει πίσω τούς, ύστερα παίζει με χώματα μετά τα παρατάει γιατί βλέπει μία μπάλα.
Μέσα σε σαράντα λεπτά τρέχουν ασταμάτητα, μαζί και εγώ!
Ή ώρα 8 παρά.
Πρώτη προειδοποίηση ότι σε πέντε λεπτά πάμε σπίτι.
Ανεβαίνω πάνω.
Κραταω τσάντα, ψώνια μωρό, κλειδιά και ένα αυτοκίνητακι που ο μεγάλος δεν μπορεί να κρατήσει.
Το οποίο το βρήκε στο αμάξι και θυμήθηκε ότι το έψαχνε.
Τακτοποιω γρήγορα ψώνια.
Μπάνιο τα παιδιά, Πιτζάμες.
Τα παιδιά πάλι πεινανε.
Κάτι να φάνε και ύπνο! Βραζω δύο αυγά, αδειάζω πλυντήριο πιάτων.
Τρώνε, ο μεγάλος ζητάει παραμύθι, ο μικρός τρίβει τα μάτια του.
Χωρίς παραμύθια σήμερα μωρό μου. Μόνο ένα γρήγορο σ αγαπώ και όνειρα γλυκά.
Λίγη ώρα μετά τα παιδιά κοιμούνται.
Ο καφές μου έγινε νερό.
Το σώμα μου πονάει παντού.
Το κεφάλι μου το ίδιο ίσως από την πιασμένη μου κοτσίδα.
Βγαίνω στο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο.
Ο άνδρας μου μπαίνει στο σπίτι. Μόλις σχολασε.
Στο σπίτι πλανάται μία ηρεμία.
Τίποτα δεν προδίδει το έντονο απόγευμα μας.
Μόνο μερικά λιωμένα μπισκότα στην τσάντα μου.
Ο καφές που δεν κατάφερα να πιω και το αυτοκίνητακι τους που έμεινε στην τραπεζαρία.
Ένα απόγευμα σαν τα άλλα μου ήταν που πέρασε.
Ακόμα μία φορά που θα πω ότι ψώνια με παιδιά τέλος!
Μέχρι να το ξανά κάνω!
Το σκόρ μαμά παιδιά 0-3!






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.