Άσπρα καράβια τα όνειρα τους





Ο χρόνος τρέχει, και εμείς προσπαθούμε πίσω του να αγγίξουμε στιγμές.

Ο χρόνος κυλάει τόσο γρήγορα, θαρρείς πως δεν θα προλάβουν οι αναμνήσεις να καταγραφούν στην μνήμη.

Δύσκολη μα και όμορφη η σημερινή ημέρα.

Ένας μεγάλος κύκλος έκλεισε.

Ο κύκλος του πολύχρωμου σχολείου.

Το νηπιαγωγείο! Ο πιο πολύχρωμος κύκλος!

Και αν μπορούσα να στείλω οπουδήποτε τα παιδιά μου πάλι εκεί θα τα πήγαινα! Στο συγκεκριμένο.

Στην κύρια Έλλη και την κυρία Γιούλη!



Στην νηπιαγωγείο που μόνο πολύχρωμες γνώσεις και χαρές είχε να δώσει.

Στο νηπιαγωγείο που βγάζει στην επιφάνεια τα αισθήματα! 

Βοηθάει και αναπτύσσει την κριτική σκέψη.

Διαδραστικά μαθαίνει στα παιδιά να εκφράζουν σκέψεις, φόβους, χαρές, συναισθήματα.

Θυμάμαι όταν ακόμα δεν είχε κλείσει τον πρώτο του χρόνο ο μικρός, και κρεμόταν σαν πολύτιμο στολίδι πάνω στο μάρσιπο. 

Τότε ήταν που ο μεγάλος τελείωνε το νηπιαγωγείο.

Δεν έκλαψα πολύ, γιατί ήξερα πως θα ζήσω ξανά στιγμές εκεί.

Θα ζήσει στιγμές εκεί.

 Και περίμενα πως και πως να έρθει η στιγμή, το μικρό μας να φοιτήσει στο νηπιαγωγείο της καρδιάς μας!

 Στο καλύτερο σχολείο του κόσμου που λέει ο μεγάλος... ακόμα και σήμερα!

Και σήμερα αποφοίτησε από εκεί .

Δύο χρονιές , παράξενες , δεν ήταν έτσι όπως της περίμενα.

Κανείς δεν περίμενε να είναι έτσι.

Η πανδημία, το κλείσιμο, η τηλεκπαίδευση, η έλλειψη της δια ζώσης επαφής ,ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά δύο σχολικών σεζόν.

Και όμως, τα παιδιά σήμερα αποχαιρέτισαν, γεμάτα γνώσεις, εικόνες, μνήμες, το βασικότερο τους σκαλί!

Σήμερα αποχαιρέτησαν τον πιο γλυκό κύκλο της ζωής τούς. 

Τον τρυφερό αυτό κόσμο που μόνο ένα νήπιο βλέπει με τα δικά του ξεχωριστά μάτια!

Μια μικρή κοινωνία γεμάτη παιδικές φωνουλες.

Γεμάτο τραγούδια, γεμάτο από νερομπογιές, και ψαλίδια.

Κατασκευές και παραμύθια.

Δράσεις , φιλίες,  και παιχνίδια.

Σήμερα ένας κόμπος με σφίγγει γύρω από τον λαιμό μου.

Δεν με αφήνει να μιλήσω .

Τα μαύρα γυαλιά κρύβουν δάκρυα και η μάσκα την έκφραση.

Εγώ και σήμερα χρησιμοποίησα την μάσκα μου  για να κρυφτώ.

Για να κρύψω δάκρυα συγκίνησης.

Δάκρυα για το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός!

Γιατί εκείνος θέλω να θυμάται πως σήμερα είναι μια σπουδαία μέρα.

Μια  αλλαγή, μια μετάβαση, ένα ακόμα άλμα.

Εγώ πάλι ξέρω πως το δημοτικό είναι μια ανοιχτή θάλασσα και θα πέσει χωρίς μπρατσακια πια.

Τα παιδιά μου είναι πολύ τυχερά.

Έτυχαν τις καλύτερες δασκάλες.

Έτσι θα έπρεπε να είναι η εκπαίδευση.

Έτσι θα έπρεπε να είναι οι δάσκαλοι!

Σήμερα ένας κύκλος έκλεισε.

Ένας πολύχρωμος κύκλος.

Τα χρόνια της αθωότητας τελειώνουν κάπου εκεί.

έτσι πιστεύω.....

Έτσι το βίωσα τουλάχιστον με τον μεγάλο μου γιό.

Αν και τους παρακαλάω συχνά να κρατήσουν εκείνο το παιδί μέσα τους.

Να το θρέφουν με πολύχρωμα όνειρα.

Με αγάπη που δεν ζυγίσει. Παρά μόνο μοιράζεται.  Η αγάπη που είναι το πιο σπουδαίο όπλο και το κουβαλάμε όλοι όπως λέει ο μικρός!

Να θρέφουν το παιδί μέσα τους και να μην το αφήσουν να χαθεί στην ζούγκλα.

Άσπρα καράβια τα  όνειρα μας ....

Αυτό τραγούδησαν τα παιδιά λίγο πριν περάσουν το κατώφλι του νηπιαγωγείου.

Και εύχομαι ολόψυχα τα καράβια σας να σας ταξιδέψουν και να γεμίσουν τις ζωές σας όνειρα.

Σαν τις πολύχρωμες ζωγραφιές που κάνατε στο νηπιαγωγείο.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.