Ένας παράξενος χρόνος ακόμα.."2021"

 

2021









Στην εκπνοή του παράξενου αυτού χρόνου, προσπαθώ να κάνω έναν μικρό απολογισμό όπως πάντα.

Οι σκέψεις μου μπερδεμένες, τα συναισθήματα μου το ίδιο.

Ένας παράξενος χρόνος ακόμα φτάνει στο τέλος.

Ενός χρόνος, που έδειξε πολλά πρόσωπα!

Με στιγμές όμορφες, άσχημες, δύσκολες, στιγμές μοναδικές, στιγμές που άφησαν πότε γλυκιά , πότε ξινή, και πότε πικρή γεύση .

Ψάχνω να βρώ πόσο άλλαξα, τι έμαθα, τι πήρα, και τι έδωσα.

Η χρονιά αυτή εύκολη δεν ήταν!

Όχι μόνο για μένα, πιθανόν για όλους.

Οι άνθρωποι αλλάξαμε.

Γίναμε πιο μόνοι.

Μείναμε πιο μόνοι.

Άλλοι πάλι πιο ενωμένοι.

Γεμίσαμε φοβίες.

Φοβίες, τόσες πολλές, που ξεχάσαμε την ίδια μας την σύσταση.

Ξεχάσαμε το άγγιγμα. 

Ξεχάσαμε την δια ζώσης επαφή.

Ξεχάσαμε πρόσωπα.

Ξεχάσαμε τι σημαίνει ελευθερία.

Εκείνη  την κάποτε δεδομένη. 

Απλή , μα και πλέον τόσο μακρινή. 

Χάσαμε το χαμόγελο, εκείνο που ζεσταίνει ακόμα και τις πιο παγωμένες καρδιές.

Ξεχάσαμε να στηρίζουμε.

Ξεχάσαμε να δίνουμε σημασία στην ουσία.

Η ουσία που χάθηκε στο τίποτα..

Πίσω από υπέροχα προφίλ, χαρούμενους  και  τάχα ανθρώπους  ευτυχισμένους.

Πίσω από βιτρίνες και μάσκες, και όχι εκείνες που φοράμε δύο χρόνια τώρα!

Χάσαμε το νόημα...

Χάθηκε η ανθρωπιά.

Χάθηκαν γυναίκες.

Χάθηκαν άνθρωποι.

Βιάστηκαν παιδιά.

Αλλάξανε όλα.

Συνηθίσαμε το τέρας.

Σκύψαμε σε όλα το κεφάλι.

Ανοχή με μηδενικές αντοχές.

Όλα αυτά αντί να μας κρατήσουν ενωμένους , εμείς επιλέξαμε το διαίρει και βασίλευε.

Αντί να κοιτάξουμε το δάσος δείξαμε με το δάχτυλο.

Και ξεχάσαμε να δούμε ότι το δάχτυλο το κουνάμε εμείς οι ίδιοι!

Αντί να επιδιώξουμε λίγο μαζί, γίναμε ξένοι, ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Βέβαια πάντα υπάρχει και η άλλη πλευρά.

Τίποτα δεν είναι μονόπλευρο.

Μέσα σε όλο αυτό , υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που λέγονται φίλοι. 

Εκείνοι που θα χαρούν στην χαρά σου πρώτα, και έτσι θα καταφέρουν να σταθούν στα πιο δύσκολα.

Φίλοι αληθινοί, εκείνοι οι λίγοι.

Άνθρωποι που με ένα χαμόγελο αληθινό , έδωσαν λίγο χρώμα στο γκρίζο.

Η χρονιά αυτή ένωσε και χώρισε.

Άνθρωποι που ξεκαθάρισαν τι είναι.

Αυτή η χρονιά ξεκάθαρα ήταν χειρότερη από την περσινή.

Όχι μόνο για όσα είχε να φέρει , αλλά για όσα εμείς κρατήσαμε.

Και τι κρατήσαμε;

Τι επιλέξαμε;

Πως γίναμε έτσι;

Αυτός ο κόσμος δεν μου αρέσει καθόλου.

Αυτός ο κόσμος ολοένα γίνεται χειρότερος.

Αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει.

Και η αλλαγή πάντα ξεκινάει από μέσα μας 

Έτσι και εγώ άλλαξα.

Για κάποιους απόμακρη, για άλλους σνομπ.

Για άλλους στον δικό της κόσμο.

Πολλές ταμπέλες ακόμα. Όμως δεν με πειράζει.

Είμαι πάντα εγώ, για τους λίγους που με ξέρουν.

Ονειροπόλα , στον δικό μου μικρό κόσμο.

Που τελικά χωράνε λίγοι.

Λίγοι μπορούν να δουν πέρα αυτό που φαίνεται.

Όμως άλλαξα...

Άλλαξα γιατί σε πολλά πράγματα πέρασα τα όρια μου.

Άλλαξα γιατί φώλιασε μέσα μου ο φόβος.

Έναν διώχνεις , δέκα έρχονται. Έτσι δεν κάνει ο φόβος;

Άλλαξα γιατί με άλλαξαν οι περιστάσεις.

Προσπάθησα πολύ όμως να βοηθήσω εκείνο το μικρό κορίτσι μέσα μου , να κρατήσει όσο καλύτερη ισορροπία γίνεται.

Όχι δεν τα κατάφερα απόλυτα, αλλά προσπάθησα.

Κάτι βρήκα, κάτι έχασα , όπως πάντα.

Άφησα ανθρώπους να φύγουν.

Εκείνοι μου έδειξαν την πόρτα και εγώ την έκλεισα.

Άφησα ανθρώπους να μπούν.  Εκείνοι μου χτύπησαν, και εγώ τους άνοιξα.

Έδωσα ευκαιρίες, μα και έπαψα να δίνω άλλες.

Πόνεσα μα βρήκα εμένα.

Ο άνθρωπος όλα τα μπορεί.

Αρκεί να βλέπει λίγο παραπέρα από αυτό που φαίνεται.

Αρκεί να πιστεύει.

Αρκεί να προσπαθεί.

Αρκεί να αγαπάει αληθινά.

Δεν έχω προσδοκίες από το έτος που θα έρθει.

Δεν ξέρω καν αν έχω προσδοκίες..

Φοβάμαι, και ο φόβος έγινε μέρος της ζωής μας .

Έχει μείνει μέσα μου όμως λίγη ελπίδα.

Ή απλά την κρατάω με το ζόρι, ίσως γιατί την έχω ανάγκη!

Όσο και αν απογοητεύομαι , θα συνεχίσω να εμπιστεύομαι και να πιστεύω σε ανθρώπους.

Όσο και αν βρεθώ στο χείλος του γκρεμού θα ανοίξω τα φτερά μου και θα μάθω να πετάω.

Όσο και αν ραγίσει κάτι ,  πάνω στις ρωγμές θα φτιάξω σχέδια, μεχρι να καταφέρω ξανά να το κάνω να μου αρέσει.

Όσο άσχημος και αν γίνεται αυτός ο κόσμος εγώ θα προσπαθώ να κρατήσω ένα χαμόγελο, μια καλή πράξη , μόνο και μόνο για να μπορώ να κοιμάμαι ήρεμη τις νύχτες.

Όσο αυτός ο κόσμος αλλάζει, εγώ θα προσπαθώ να μένω σταθερή στις αξίες και τις αρχές μου.

Άλλωστε ξέρω πλέον καλά πως όλες έχουν συνέπειες , και η επιλογές σε κάνουν να ζεις με αυτές!

Καλή χρονιά κόσμε.

Με περισσότερη αγάπη.

Με υγεία γιατί όπως και να το κάνουμε χωρίς αυτό τίποτα δεν έχει καμία αξία!

Με λιγότερη κακία και κακό.

Μέχρι να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο για τα παιδιά μας.

"Επιμένω σε έναν άλλο κόσμο.Τον έχω ονειρευτεί.

Τόσο πολύ έχω σεργιανίσει μέσα του 

Που είναι αδύνατον να μην υπάρχει."

Χρήστος Λάσκαρης










Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.